Κυριακή 14 Ιουλίου 2013

Η διαδρομή της αγάπης μου

Επιστροφή ή αλλιώς γυρισμός.Φεύγεις και παίρνεις και τις στιγμές μαζί σου.Είτε καλές είτε κακές τις κουβαλάς μέσα σου.Μέσα σε ένα τσιγάρο ζουν,ζωντανεύουν απο τον καπνό.Οι στάχτες του,οι αναμνήσεις και ό,τι αφήνεις πίσω.Δύσκολο να αφήνεις πίσω κάτι που αγαπάς.Να ξέρεις πως κάθε λεπτό που περνάει,πλησιάζει πιο κοντά στο να επιστρέψεις.Ζεις και απολαμβάνεις τις στιγμές παρόλο που ξέρεις οτι θα σε πονέσουν.Γιατί αν αγαπάς και πονάς,αγάπα περισσότερο.Εμείς δημιουργούμε την αξία της κάθε στιγμής.Το μόνο δυστυχώς που δεν είναι στο χέρι μας είναι η ροή του χρόνου.Μακάρι να μπορούσαμε να παγώσουμε τις καλές μας στιγμές και φυσικά να αποτρέπαμε τις άσχημες.Όμορφο εκείνο το βλέμμα της συνάντησης,δύσκολο αυτό του αποχωρισμού.Εκείνο το άδειο και υγρό βλέμμα μιας τελευταίας μοναχικής βόλτας.Κλείνεις τα μάτια και ανοίγοντάς τα να αφήνεις τα δάκρυά σου.Τα δάκρυα του ανεκπλήρωτου.Ρίχνεις και αφήνεις πίσω σου τα λόγια που ήθελες να εκφράσεις.Τα ελευθερώνεις με μια βαθιά ανάσα,και τα σκορπάς στο γλυκό και νοσταλγικό καλοκαιρινό αεράκι.Στη αρχή της διαδρομής απωτυπώνεις για μια τελευταία φορά τα μέρη που αγάπησες.Σφίγγεις τα μάτια τόσο σφιχτά,νομίζοντας πως όσο μεγαλύτερη δύναμη βάλεις,τόσο πιο έντονα θα κρατήσεις αυτές τις εικόνες.Στη διαδρομή νιώθεις τα χιλιόμετρα να σου τρυπάνε τη καρδιά,ένα ένα.Το μόνο που εύχεσαι είναι να ονειρεύεσαι.Να μην είναι πραγματικό,απλά να ονειρεύεσαι.Αυτή η διαδρομή αφήνει πίσω της ανθρώπους που αγαπάς.Ποιος ξέρει πότε θα τους ξαναδείς.Το σίγουρο είναι πως θα τους βλέπεις με τα μάτια της καρδιάς.Τέλος,φτάνεις στον τελικό δρόμο της επιστροφής.Πέφτεις για ύπνο με μια ευχή : Mη με ξεχνάς,ίσως κάποτε να μη χρειαστεί να αποχωριστούμε ξανά,Καληνύχτα..


*Αφιερωμένο σε Εσένα.Καλή αντάμωση..