Ανθρώπινες σχέσεις.Δύο λέξεις που στην εποχή μας έχουν βυθιστεί στον βούρκο της βιτρίνας.Μιας βιτρίνας,ιδιαίτερα καλοστημένης ώστε να μας παρουσιάζει με τον πιο περίτεχνο τρόπο την επιφάνεια και όχι την ουσία των πραγμάτων.Οι άνθρωποι πλέον θεωρούν πως η εμπειρία και η ολοκλήρωσή του βρίσκεται στον αύξοντα αριθμό των επαφών που θα αναπτύξει.Όσο περισσότεροι,τόσο το καλύτερο.Αυτό,έχει ως αποτέλεσμα ο άνθρωπος να μην γνωρίσει ποτέ πραγματικά τον άλλο άνθρωπο.Δυστυχώς,στις μέρες μας,είτε απο φόβο αλλά είτε και απο επιλογή,δεν δίνουμε πια την ευκαιρία,πρώτα στον ίδιο μας τον εαυτό και ύστερα στον άλλο,να χτίσει μια ουσιαστική σχέση αγάπης με γερά θεμέλια.Είμαστε οι άνθρωποι που καταστρέφουμε πριν καν χτίσουμε,που φεύγουμε και δεν ξαναγυρνάμε,που δεν μάθαμε ποτέ να αγαπάμε πραγματικά.Είμαστε οι ίδιοι που ξοδεύουμε ανθρώπους σε μια νύχτα,σε μια ώρα.Και όλα αυτά,για το όνομα μια βιτρίνας.Μιας βιτρίνας που δεν σου επιτρέπει να δεις πέρα απο το αψεγάδιαστό της γυαλί.Και εκείνος που δεν θέλει πια να κοιτάει τη βιτρίνα,το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να μάθει να αγαπάει και να κρατάει στη ζωή του όσους πραγματικά αξίζουν.Και όχι για μια νύχτα,για μια ολόκληρη ζωή..
