Ρωσική ρουλέτα

 Ρωσική  ρουλέτα.Συνηθως αποτελείται απο δυο παίκτες που κάθονται απέναντι ο ένας απο τον αλλο.Ο σκοπός του καθενός ειναι να κερδίσει αλλο ενα στοίχημα που θα τον κανει να νιώσει νικητής.Η κάνη στρέφεται εναντίον του εαυτού του.Το παράδοξο ομως ειναι πως σε αυτο το παιχνίδι εύχεσαι η κάνη να αδειάσει στον αντίπαλο παρόλο που τολμάς να την στρέψεις στον εαυτό σου.Ο θάνατος του ενός,η ζωη του άλλου.Ετσι χαρακτηρίζονται πια και οι ανθρώπινες σχέσεις.Πεθαινεις εσυ για να ζήσω εγω.Αλλα δεν σε σκοτώνω,σε αφηνω να το κανεις μόνος.Μια τετοια είδους σχέση εχει τη στάμπα της αυτοκαταστροφής.Μην ξεχνάς πως εσυ εισαι αυτός που στρεφεις το όπλο στον κρόταφο,ελπίζοντας παρόλα αυτα πως θα ζήσεις.Αναρωτηθηκες ποτε αν αυτή η αυτοκαταστροφή αξίζει περισσότερο απο την ιδια σου την ευτυχία;Σκέφτηκες ποτε πως ο πραγματικός αντίπαλος ειναι μονάχα ο ίδιος σου ο εαυτός;Αφου κανεις δεν θέλει να σκοτώσει τον αλλο τοτε γιατι δεν σώζει ο ένας τον αλλο;Αφου στο τελος κανεις δεν μπορει να γλιτώσει τον εαυτό του.Γινε συμπαίκτης και οχι αντίπαλος.Μην κάθεσαι απέναντι,κάθισε πλάι.Το παιχνίδι ειναι δικό σου.Διαλεξε.

Γραμμές τηλεφώνου.

Με εσενα μου αρέσει να μιλάω στο σκοτάδι.Κλεινω το φως και ακούω μονάχα τη φωνή σου.Δεν ξερω γιατι.Ειναι ίσως επειδή έτσι σε αισθάνομαι περισσότερο.Κλεινω τα μάτια μου και σε φαντάζομαι εδω,μπροστά μου.Κανενας ήχος και κανενα φως δεν επιτρέπω να μου χαλάσει την εικόνα σου.Μπορω να ακούσω μέχρι και την ανάσα σου.Ακομα και τη σιωπή,όταν δεν έχουμε τιποτα αλλο να πούμε.Παρα μονο μένουμε στο ίδιο ακουστικό.Στην ίδια γραμμή του τηλεφώνου.Μου αρέσει να σε ακούω.Δεν θέλω να μιλάω,γιατι τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν τα αισθήματα.Και τι να πω;Να μιλήσω για αγάπη;Δεν μπορώ.Δεν υπάρχουν λόγια πια.Μονο πράξεις.Μονο γραμμές τηλεφώνου γεμάτες χρονια και στιγμές.Στιγμες αστείες και σοβαρές.Στιγμες θυμού και αγάπης.Στιγμες δυο ανθρώπων που αγαπιούνται πολυ.Οχι σαν τους άλλους.Καπως πιο παράξενα.Αλλα τι σημασία εχει;Αφου η αγάπη ειναι το φως και ο χρόνος,ένα τηλεφώνημα μεσα στο σκοτάδι.