Γραμμές τηλεφώνου.

Με εσενα μου αρέσει να μιλάω στο σκοτάδι.Κλεινω το φως και ακούω μονάχα τη φωνή σου.Δεν ξερω γιατι.Ειναι ίσως επειδή έτσι σε αισθάνομαι περισσότερο.Κλεινω τα μάτια μου και σε φαντάζομαι εδω,μπροστά μου.Κανενας ήχος και κανενα φως δεν επιτρέπω να μου χαλάσει την εικόνα σου.Μπορω να ακούσω μέχρι και την ανάσα σου.Ακομα και τη σιωπή,όταν δεν έχουμε τιποτα αλλο να πούμε.Παρα μονο μένουμε στο ίδιο ακουστικό.Στην ίδια γραμμή του τηλεφώνου.Μου αρέσει να σε ακούω.Δεν θέλω να μιλάω,γιατι τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν τα αισθήματα.Και τι να πω;Να μιλήσω για αγάπη;Δεν μπορώ.Δεν υπάρχουν λόγια πια.Μονο πράξεις.Μονο γραμμές τηλεφώνου γεμάτες χρονια και στιγμές.Στιγμες αστείες και σοβαρές.Στιγμες θυμού και αγάπης.Στιγμες δυο ανθρώπων που αγαπιούνται πολυ.Οχι σαν τους άλλους.Καπως πιο παράξενα.Αλλα τι σημασία εχει;Αφου η αγάπη ειναι το φως και ο χρόνος,ένα τηλεφώνημα μεσα στο σκοτάδι.