Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια γκρι κοπέλα που αγαπούσε πολύ τα χρώματα.Οι φίλοι της ήταν όλοι χρωματιστοί.Άλλοι μπλε,άλλοι κόκκινοι,άλλοι κίτρινοι άλλοι πράσινοι.¨Εκεινη όμως ήταν γκρι.Απο μικρή της άρεσε να ζωγραφίζει.Έπερνε πινέλα και χρωμάτιζε τα χαρτιά,τους τοίχους,τα τελάρα.Πίστευε πως έτσι έδινε χρώμα στη ζωή της.Εκείνη όμως ήταν γκρι.Το μόνο που ήθελε ήταν να αλλάξει χρώμα.Δεν την ένοιαζε αν γινόταν κόκκινη,κίτρινη ή μπλε.Ήθελε απλά να αλλάξει.Μεγαλώνοντας συνάντησε πολλούς χρωματιστούς ανθρώπους.Όμως κανείς δεν την άλλαξε.Εκείνη στεναχωριόταν γιατί δεν είχε βρει κανέναν που θα της άλλαζε το γκρι που είχε μέσα της.Κάποια στιγμή,σε ένα ταξίδι της κάπου μακρυά γνώρισε έναν άνθρωπο.Έναν γκρι άνθρωπο.Ήταν όμορφος,μα πιο πολύ όμορφος ήταν στη καρδιά.Είχε όλα εκείνα τα χρώματα που η γκρι κοπέλα ζωγράφιζε απο μικρή.Όταν ήταν μαζί του η καρδιά της γινόταν σαν ένα ουράνιο τόξο που βγαίνει μετά απο την καταιγίδα.Πριν φύγει απο εκείνο το μακρινό μέρος της είπε:''Και να θυμάσαι.Σημασία δεν έχει το τι χρώμα βλέπεις,αλλά πόσα χρώματα υπάρχουν στη καρδιά σου''.Έτσι,η γκρι κοπέλα δεν ήταν ποτέ ξανά γκρι.Ακόμα και σήμερα η καρδιά της παραμένει πολύχρωμη γιατί θυμάται πάντα τη κουβέντα του.Γιατί σημασία δεν έχει το χρώμα που βλέπεις,αλλά το χρώμα που κρύβεται μέσα σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου