Μονόλογος.

Κοίτα τον εαυτό σου.
Βλέπεις;
Αυτή είσαι.
Είσαι μια παγωμένη μορφή.
Ανίκανη να αγαπηθείς.
Κανείς δεν σε αγαπάει.
Με ακους;
Είσαι μόνη σου.
Έτσι θα μείνεις,
μόνη σου.
Τόσα χρόνια ποιος σε αγάπησε;
Ποιος σε ερωτεύτηκε;
Κανείς.
Δεν αξίζεις την αγάπη τους.
Είσαι ανίκανη.
Όλοι σε χρησιμοποιούν και μετά σε πετάνε.
Είσαι ο άνθρωπος της μιας χρήσης.
Έτσι σε βλέπουν.
Μια ζωή κενή,χωρίς συναισθήματα.
Άδεια.
Γεννήθηκες απλά για να καλύπτεις την κενή θέση του κρεβατιού τους.
Κανείς δεν θέλει να κοιμάται και να ξυπνάει μαζί σου.
Για αυτούς είσαι μόνο ένα εύκολο κομμάτι σάρκας.
Χωρίς καρδιά.
Χωρίς ψυχή.
Χωρίς συναίσθημα.
Νομίζεις πως ξέρεις να αγαπάς;
Τίποτα δεν ξέρεις.
Και δεν θα μάθεις.
Δεν θα νιώσεις ποτέ την αγάπη.
Μην τη περιμένεις.
Δεν θα έρθει.
Μια ζωή θα είσαι εσύ και το κουφάρι σου.
Με αυτό θα μείνεις.
Καταδικασμένη να μην αγαπηθείς ποτέ.