Μέσα σ'ένα τσιγάρο.

Ζεις μέσα σ'ένα τσιγάρο.
Στο δικό μου,στριφτό μου τσιγάρο.
Ο καπνός του,η ανάσα σου.
Μπαίνει μέσα στα πνευμόνια μου και με καίει.
Μένει εκεί,γίνετε ένα με τις φλέβες μου
και φτάνει στη καρδιά μου.
Η στάχτη του,το χαμόγελό σου.
Χάνεται σιγά σιγά και σε σβήνει,
σε κάνει μικρό,σε αλλοιώνει.
Η απουσία σου μου κιτρινίζει τα δάχτυλα.
Μουδιάζει τα άκρα μου και με κάνει να τρέμω.
Πως να μη τρέμω;
Αφού σε χρειάζομαι.
Το τασάκι είμαι εγώ.
Καρτερώ να αγκαλιάσω τις στάχτες σου όταν καείς.
Σε αγκαλιάζω σφιχτά για τελευταία φορά πριν σβήσεις.
Ο αναπτήρας,η αγάπη.
Είναι εκείνη η μικρή φλόγα που ξεπετάγεται
και μας κρατάει ζωντανούς.
Μην τη φοβάσαι.
Θέλει να σε ζεστάνει,όχι να σε κάψει.
Πρόσεχε,δεν πρέπει να αδειάσει,μην τον αφήσεις.
Κράτα μια μικρή τρεμάμενη σπίθα λίγο πριν το τέλος.
Και αν ποτέ βρεθείς στο σκοτάδι
μη διστάσεις να τον ανάψεις.
Σου ανήκει.
Χωρίς αυτή δεν είσαι τίποτα.
Παρα μονάχα ένα τσιγάρο
σε κλειστό πακέτο.