Βροχή των αστεριών.Αστεριών που ζουν σε έναν απέραντο ουρανό.Και σε έναν ουρανό που μας ενώνει.Όπου και αν είμαστε τα βλέπουμε μαζί να πέφτουν.Ίσως να κάνουμε την ίδια ευχή.Ακόμα και αν δεν τα βλέπεις,υπάρχουν.Είναι εκεί ψηλά και μας κοιτούν.Πάντα μας κοιτούν.Κοίταξέ τα.Λάμπουν.Κάθε ένα είναι μοναδικό.Όπως όλοι.Μην προσπαθείς να τα μετρήσεις.Είναι τόσα,όσα τα όνειρα.Κάθε βράδυ και περισσότερα.Κάθε βράδυ όλο και πληθαίνουν.Όσο εκείνα θα υπάρχουν,να ονειρεύεσαι άνθρωπε.Βρίσκονται πάντα εκεί.Στις χαρές,στις λύπες,στα γέλια,στα κλάματα,στους αποχωρισμούς.Είναι εκεί και μας κοιτούν.Λάμπουν επειδή υπάρχουμε.Ίσως σήμερα πέφτουν γιατί κάποιος απο εμάς απόψε,ξέχασε να ονειρευτεί.Τα αστέρια σβήνουν όταν τα ξεχνάμε.Όπως και οι άνθρωποι.Τίποτα δεν χάνεται όταν το θυμάσαι.Είναι πάντα εκεί ψηλά.Σε εκείνο τον πελώριο ουρανό που μοιραζόμαστε.Και αν καμιά φορά χάσεις την δύναμή σου να κοιτάς τα αστέρια.Είναι τόσο μικρά μπροστά στο σύμπαν,μα κοίταξέ τα.Λάμπουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου